Postawy ludzkie

Witam!
Temat na dzisiaj... Postawy ludzkie!
Pod lupę wezmę trzy główne postawy: optymizm, pesymizm i realizm.

Mały wstęp...
Każdy człowiek bez wyjątku reprezentuje swoim zachowaniem jakąś postawę. Sama "postawa", to nic innego jak stosunek człowieka do życia, czyli sposób postępowania i zachowania wobec określonych zjawisk, zdarzeń lub stosunku do ludzi.

Trzy główne postawy...
Optymizm - przeciwieństwo pesymizmu. Jest to pozytywny stosunek do życia i innych ludzi. Widzenie wszystkiego w pozytywnych barwach, pewna skłonność do dostrzegania we wszystkim dodatnich stron i wiara w pomyślny rozwój sytuacji. Krótko - pewność siebie na wysokim poziomie.

Pesymista - negatywny stosunek do życia i innych ludzi. Dostrzeganie we wszystkim czegoś negatywnego, nieumiejętność pozytywnego myślenia. Pesymiści z reguły zawsze stawiają się w złym świetle i rozpatrując "przyszłość" dostrzegają niepowodzenie. Krótko - brak pewności siebie.

Realista - jest to trzeźwy stosunek do życia i innych. Charakteryzuje się obiektywizmem, który pozwala tym osobom realnie spojrzeć na daną sytuację. Podchodzą do sytuacji zgodnie ze swoimi możliwościami i umiejętnościami, biorąc pod uwagę zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty.

Kto ma się najgorzej?
Odpowiedź jest jasna - pesymista. Bardzo ciężko jest się odnaleźć w życiu, jeśli widzi się wszystko w negatywnym obliczu. Pesymiści to z reguł osoby mające cholernie zaniżoną samoocenę, którą dodatkowo umacniają kompleksy, nieśmiałość i inne "niekomfortowe cechy". W ciemno można obstawiać, że depresja i inne tego typu choroby - łapią najczęściej pesymistów. W końcu człowiek, który nie potrafi dostrzegać czegoś dobrego - jest podatniejszy na załamania itp.
Pesymiści mają zawsze pod górkę, ponieważ ich stosunek do świata - jest jak taka kula u nogi, która im ciąży. Rezygnują z bardzo wielu rzeczy, ponieważ boją się konsekwencji, jaką może przynieść owa czynność. Generalnie ludzie bez większych ambicji, bo "plany" z "pesymizmem" nie mogą iść w parze.

Reakcje na życiowe sytuacje...
a) Jutro w szkolę jest egzamin maturalny
Optymista: Jestem pewny siebie, na pewno mi się uda, ponieważ jestem w 100% przygotowany.
Pesymista: Na pewno mi się nie uda, bo będą jakieś trudne pytania, (wizja niezaliczonego egzaminu).
Realista: Nauczyłem się tyle, ile mogłem. Myślę, że uda mi się zdać, ale wszystko okaże się jutro.

b) Pierwszy krok w stronę dziewczyny
Optymista: Podejdę do tamtej dziewczyny, być może zyskam kolejną wartościową znajomą.
Pesymista: A co, jeśli podejdę,a ona odmówi? Eh... nie warto, pas.
Realista: Podejdę do tamtej dziewczyny, jeśli będzie zainteresowana, to się z nią zapoznam, jeśli nie, to świat się nie zawali.

Cały ten mechanizm zawsze jest bardzo podobny: Optymista (pewność siebie), Pesymista (brak pewności siebie), Realista (obiektywizm).

Realizm czy Optymizm?
Obie postawy prezentują w jakiś sposób pozytywne nastawienia, jednak realizm jest czymś bardziej przemyślanym. Pewność siebie może być zgubna, bo ktoś kto nie bierze pod uwagi niepowodzenia, może przeżyć "mały szok", gdy się okaże, że coś wyszło nie po jego myśli, chociaż optymista i tak się tym zbytnio nie załamie, bo jak na ową postawę przystało - zawsze znajdzie "pozytywny wyjście".
Według mnie najlepszym wyjściem jest "realizm", ze względu na obiektywizm.
Obiektywizm jest bardzo wartościową cechą, to taka umiejętność podjęcia samodzielnej decyzji, nie wzorując się na innych, nie ulegając presji innych. Z obiektywizmem mamy do czynienia np. wtedy, gdy stajemy przed jakimś wyborem ("Kto ma lepszego bloga") rywalizują ze sobą nasz najlepszy przyjaciel i osoba, której nie znamy. Obiektywny wybór w takiej sytuacji, to ocena umiejętności - nie zwracając uwagi na nasz stosunek do tych osób. Taka postawa pozwala w życiu oceniać sytuacje wprost proporcjonalnie do naszych możliwości. Nie będziemy szli do technikum, bo mamy świadomość tego, że uczymy się słabo (mały przejaw pesymizmu), wybieramy zawodówkę, bo mamy pewność, że ukończymy te szkołę (przejaw optymizmu).

Postawy ludzkie okiem SSZ
Przyszła pora na przedstawienie mojego podejścia w kwestii postaw. Jeśli chodzi o moją postawę, to można ją przyrównać do realizmu i pesymizmu (ze wskazaniem na to drugie). Do większości rzeczy staram się podchodzić obiektywnie, jednak bardzo często stawiam się w złym świetle.
Zdecydowanie brakuje mi pewności siebie, przez co we wszystkim dostrzegam drugie dno.
Większość sytuacji interpretuje dwuznacznie, np. piszę z jakąś osobą codziennie, a nagle przychodzi jakaś dłuższa przerwa - wtedy w mojej głowie pojawiają się warianty typu "Uraziłem czymś drugą osobę" lub "Druga osoba nie chce utrzymywać kontaktu",a realia mogą być takie, że owa osoba miała jakiś wyjazd lub nie miała internetu, więc siłą rzeczy nie było możliwości, by mnie o tym powiadomiła. Podobnie bywa z moim zaufaniem w stosunku do drugiej osoby. Mimo, że ktoś mnie zapewnia, iż wszystko gra - to zawsze pojawiają się myśli w stylu "Pewnie nie chce mnie urazić", "jest nieszczera". Realizm się pojawia u mnie wtedy, jak mam pewność co do pozytywnego rozwoju sytuacji, natomiast "niewiadoma" - przeważnie jest rozpatrywana na niekorzyść.

"To tyle na dzisiaj" :-)

Pytanko do was: Jaka jest wasza postawa? 

Przypominam również, że w każdej chwili można dawać propozycje własnych tematów do rozpiski - ułatwia mi to życie. W głowie mam wiele informacji, ale czasami brakuje głównego wątku, który można rozpisać.